در ریاضی و محاسبات فیزیک و در هنر و حتی برنامه نویسی سادگی اغلب بهتر است. در ریاضیات ، فیزیک و هنر ، ساده سازی و ریختن هرگونه پیچیدگی و افزونگی نتایج قابل توجهی به همراه دارد . و معملا منجر به بالا بردن میزان وضوح و الگویی می شود که در غیر این صورت جزئیات به فراموشی سپرده می شوند.
در برنامه نویسی هم فرقی ندارد. برای توسعه دهنده ای که به دنبال راه صحیح هستند:
کارایی صحیح : (به طور آیا برنامه من مطابق آنچه انتظار می رود عمل خواهد ؟)
کارآیی و بهینه بودن : (آیا برنامه من از CPU و منابع حافظه به طور مناسب استفاده می کند؟)
استحکام : (آیا می توانم از برنامه خود استفاده مجدد کنم یا آن را به راحتی برای برنامه های آینده گسترش دهم؟)
مینیمالیسم یک راهنما مطمئن است زیبایی سادگی به برنامه نویسی معنی بهتری میدهد .
هرچه کد کمتری باشد ، اشکالات کمتری دارد. اندازه کد خود را با فاکتورسازی ، حذف کد مرده و استفاده از کتابخانه های استاندارد کاهش دهید.
تعداد عناصر صفحه را در کمترین تعداد نگه دارید. اگر در صفحه نمایش شما جانمایی مناسب نیست و گیج کننده است ، احتمالاً خیلی پیچیده کار کرده اید است.
عمق ساختار کنترل را کوچک نگه دارید. درک بسیاری از عبارات شرطی و حلقوی خیلی دشوار است.
دسترسی را به حداقل برسانید. هر زمان ممکن ، متغیرها و کارکردهای خود را خصوصی یا محافظت کنید.
طول عمر متغیرها را به حداقل برسانید. از متغیر های سراسری به عنوان آخرین راه حل استفاده کنید.
دامنه متغیرها را به حداقل برسانید. این کار خواندن کد را ساده تر می کند. و به کامپایلر کمک می کند تا کد را بهینه تر کند.
API را تا حد امکان ساده کنید. این امر به از بین بردن افزونگی و تقویت معناشناسی کمک می کند.
از اسامی معنی دار و استاندارد برای کلاس ها ، توابع و متغیرها استفاده کنید. فقط خواندن نام یک تابع باید برای درک آنچه انجام می دهد کافی باشد.
به طور واضح تفکیک کنید که کدام داده قابل تغییر است و در محدوده یک عملکرد نیست. در صورت امکان از متغیر های ثابت استفاده کنید.
حالا بروید به یک فضای آرام بخش ، مدیتیشن و مراقبه کنید .
